De Zindering

Toneelstuk

Ik, Lili en Martin: ze zijn verliezers, maar ze blijven vitaal. Ze weten wat melancholie is, maar ze zullen de moed niet gauw opgeven. Hun lied staat op de B-kant van een levenssingletje, maar wie weet draait iemand de plaat om en dan liggen zíj boven.
Voortdurend verhoudt de machteloosheid en de dadenloosheid van dit bedienende drietal zich tot een andere wereld dan de hunne.....
 

Premiere 19 september 2002 in theater Bellevue in Amsterdam)
Speciaal geschreven voor Dic van Duin, Marlies Heuer en Ria Eimers

Uit de pers:
Hanna Bobkova in Het Financieele Dagblad: "Theatrale magie bij De Omweg, Acteurs schitteren in De zindering van Wanda Reisel"

Peter Liefhebber in de Telegraaf": "Eigengereid, gevoelig stuk, uitstekend gespeeld door acteurs die 'het' samen hebben, de juiste chemie zal ik maar zeggen"
 
Wilfred Takken in het NRC Handelsblad: "Bezworen wanhoop in gedroomde levens"

Hein Janssen in de Volkskrant: "Drie acteurs reciteren bizar bouwsel van taal" 

Vik, Lili en Martin: ze zijn verliezers, maar ze blijven vitaal. Ze weten wat melancholie is, maar ze zullen de moed niet gauw opgeven. Hun lied staat op de B-kant van levenssingletje, maar wie weet draait iemand de plaat nog om en dan liggen zíj boven.
Voortdurend verhoudt de machteloosheid en de dadenloosheid van dit bedienende drietal zich tot een andere wereld dan de hunne.
Er is die nabije werkelijkheid van het feest, waar mensen zijn die willen eten, drinken en dansen, mensen die iets te zeggen hebben ­ al is het maar dat ze hun jassenterugwillen.
Daarnaast verhouden ze zich tot de wereld van hun eigen, vermoedelijk goeddeels apocriefe verleden, die helder oplichtende tijd, je nog kon boksen op Haïti, drugs gebruiken in een warm ver land, of op Parijse zolderkamers onderdak bieden aan droommooie terroristen...
En dan is er het tot exotische fictie gereduceerde Japan. Zijn ze er ooit geweest? Of komt het allemaal van de taalcursus, van een paar films, een half uitgelezen roman en een reisbureaufolder?
Het doet er niet toe: waar het in De Zindering om gaat, is dat er zoiets als een 'magisch alternatief' bestaat voor het leven waarin je bekneld zit, als in een slecht passend kostuum dat iemand anders voor je heeft uitgekozen. Iets anders, iets wonderlijkers. Een dekmantel, zoals Vik ergens zegt, waarachter je de onverdraaglijke grauwheid van het reële kunt verbergen.
Maar zoals de exhibitionist het toch niet laten kan die mantel open te slaan en ons te laten zien wat we niet willen zien, zo komt ook bij hen de schrale werkelijkheid steeds weer aan het licht. Onvermijdelijk.
Het is spannend hoe je langzaam iets te weten komt over wie ze blijkbaar zijn - terwijl je tegelijk bij alles het idee houdt dat alles wat als waarheid verkondigd wordt verzonnen kan zijn. Heeft die ene een kind? Is die man ooit getrouwd geweest met de vrouw in de mintgroene jurk (en kwam hij later toch 'de man van zijn leven' tegen?).
Hoe het allemaal geweest is doet er eigenlijk niet toe - waar het meer om gaat is dat Vik, Lili en Martin voortdurend bezig zijn een waarheid te construeren. Radeloos als de badgast die op het overvolle strand een gunstige plek moet zien uit te kiezen om zijn zonne-uurtjes door te komen, zo zijn zij (en zo zijn wij) in onze alledaagse wanhoop bezig een positietje te bepalen van waaruit we de wereld kunnen aanzien en verdragen.
(Rob de Graaf, inleiding)

NA DE WAARHEID KOMT DE LEUGEN
Het stuk wil illusies als noodzakelijke drijfveren voor het leven behandelen, het zijn de illusies en de hersenschimmen die ons voortjagen, het is onze fantasie die ons drijft, al kloppen de beelden niet altijd bij de werkelijke omstandigheden en al doen de mensen niet altijd wat je wilt. 


De tekst van De Zindering is voor € 5,-  te koop bij de Theaterbookshop naast de Stadschouwburg in Amsterdam of te bestellen bij:
Theaterzaken Via Rudolphi
telefoon: 020-6277555
fax: 6278541
email: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.