Weblog

Gisteren zag ik de indringende film Amour van Michael Haneke.

Gisteren zag ik de indringende film Amour van Michael Haneke. Het was een meesterlijke en gruwelijke film. Zoals alle films van Michael Haneke. Films die over de duistere kant van mensen gaan. De kant die we in het dagelijkse ontkennen. Een oude man begeleidt zijn oude vrouw liefdevol tot in de dood. Vanaf het moment van aftakeling begint het sterven. Zijn leven bestaat uit het leven met deze vrouw. Hij volgt haar. Met dwingende hand drukt de beschaafde en zachtaardig ogende Michael Haneke je langzaam met je neus in de stront. De stront die ook jij dagelijks produceert. Maar waarover men niet graag spreekt. Daarmee dringt hij door tot een essentie van ons leven: zien sterven. En het gevolg daarvan. De liefde die liefde is, en stront. Michael Haneke filmt altijd de uiterste consequentie. Dat doet hij langzaam. Als het leven.

?